Oaza Siva smeštena je na obalama istoimenog slanog jezera, na zapadu Egipta, u Libijskoj pustinji, između Katare, velike suve zemljane depresije i Egipatskog peščanog mora, karakterističnog po dinama čija visina dostiže i do 110 metara. Udaljena je 50 km istočno od libijske granice i oko 550 km zapadno od egipatske prestonice Kaira. Ukupna površina oaze iznosi oko 1.600 km2, a u istoimenom naselju koje se nalazi u oazi živi oko 23.000 ljudi, pretežno Berbera. Siva je destinacija koja je potpuno izolovana od civilizacije, jedno od najvećih prirodnih bogatstava Egipta, mesto netaknute prirode koje ulepšavaju drvoredi palmi i maslina. U oazi postoji preko 200 izvorišta vode, a ona je i prirodno stanište brojnih životinjskih vrsta, od kojih neke spadaju u grupu ugroženih. Oaza Siva karakteristična je i po svojoj arhitekturi, po velikom broju arheoloških nalazišta, po lokalnim običajima i tradiciji, po starim zanatima i rukotvorinama svojih stanovnika, kao i po proizvodnji urmi i maslina. U poslednjim decenijama počeo je i nagli razvoj turizma, u naselju se izgrađuju hoteli jedinstveni po posebnim materijalima i specifičnom arhitektonskom stilu. Područje oaze je bilo nastanjeno još pre više od 10.000 godina, u vreme 26. egipatske dinastije, o čemu svedoče brojni arheološki ostaci. U 7. veku p.n.e. ovde su živeli Grci, a nakon njih, za vreme Rimljana, oaza je bila mesto na koje su proterivani politički neistomišljenici. Od 12. veka u oazi se nastanjuju Berberi, koji su se na ovim prostorima zadržali do danas.
Nakon Rimljana, Evropljani su ponovo posetili Sivu tek krajem 18. veka, a 1819. godine, u periodu vladavine Muhameda Alija, ona je i zvanično pripojena Egiptu. Za vreme svetskih ratova u oazi su boravili engleski vojnici. Stanovništvo Sive je konzervativno čak i u odnosu na ostala područja ionako konzervativnog Egipta. Žene, bez obzira da li su u braku ili ne, obično ne idu nikuda bez pratnje i potpuno su sakrivene odorama koje nose. Međutim, svako ko poseti Sivu uveriće se u ljubaznost lokalnog življa. Ono što krasi ljude koji žive u oazi je svakako pažljivo negovana viševekovna umetnost i kultura. Ovde se mogu kupiti prelepi rukotvoreni suveniri među kojim se posebno ističu: srebrni nakit, predmeti od kože, ćilibara i korala, zatim ručno tkani ćilimi, kao i korpe pletene od pruća. U oazi postoji više lokacija koje predstavljaju svojevrsna prirodna bogatstva. Na jednom prirodnom izvoru nalazi se Kleopatrino kupalište Ain Al Hamam, poznato i kao „Izvor sunca“, staro preko 2.500 godina, sa vodom temperature 29oC. Na 4 km istočno od centra naselja nalazi se Darkur, poznato izletište sa izvorom lekovite vode, koja pomaže pri lečenju reumatskih bolesti, a ovde je, takođe, smeštena i fabrika za flaširanje vode. Na lokaciji Abu Sherouf, u prelepom prirodnom ambijentu ukrašenom palminom šumom, nalazi se izvorište hladne vode iz kojeg se voda sliva u prirodni bazen, kao i topao izvor. Ostrvo Fatnas, smešteno na 7 km od centra oaze, u slanom jezeru, idealno je mesto za odmor i opuštanje u impresivnom prirodnom okruženju. Na ostrvu rastu palme, ono ima i svoj izvor sa vodom temperature 28oC, koja se sliva u prirodni bazen, a površina vode u bazenu prekrivena je algama braon boje, što bazenu daje posebnu draž. Na ostrvu se nalazi i nekoliko ugostiteljskih objekata.
Prirodnu lepotu oaze svakako upotpunjuje bujna vegetacija, sa dominantnim palmama i maslinjacima, kao i bogat životinjski svet, koga čine tridesetak vrsta sisara, isto toliko vrsta reptila, ukupno 164 vrste ptica, brojni vodozemci i insekti. S obzirom na bogatu i veoma dugu istoriju, oaza ima ogroman broj arheoloških nalazišta i ostataka drevne arhitekture. Selo Agourmi, sa autentičnom arhitekturom koju čine objekti za stanovanje napravljeni od mešavine kamene soli i blata, nekada je bilo centar oaze. Na području sela nalaze se i ostaci dva hrama svetilišta, koji su bili udaljeni oko 250 metara jedan od drugog i povezani nedavno otkrivenom krečnom stazom, od kojih stariji potiče iz 7. veka p.n.e., a mlađi iz 4. veka p.n.e. Oba ova hrama posvećena su vrhovnom egipatskom bogu Amonu, a prema legendi, posećivao ih je i Aleksandar Makedonski. Između njih pronađeni su i ostaci grčkog hrama. Na jednom krečnjačkom brdu u oazi postoje i ostaci nekropole, a lokacija na kojoj su pronađeni naziva se Planina mrtvih (Jebel El Mawta). Tu se nalazilo preko 700 grobnica u kamenu, od kojih su najbolje sačuvani ostaci četiri grobnice: grobnica Si-Amun, grobnica Misu-Isis, grobnica Ni-pre-pa-thoth i tzv. grobnica krokodila. Dominantno mesto u oazi zauzima tvrđava Šali podignuta u 12. veku, kao odbrambeno utvrđenje. Unutar zidina tvrđave nekada se nalazilo selo sa oko 700 stanovnika. Danas su ostali samo ruinirani fragmenti ovog nekada impozantnog zdanja. Oko 20 km zapadno od centra oaze, na lokalitetu Maraki, postoje brojna arheološka nalazišta na kojima se rade istraživanja. Između ostalog, tu su pronađeni ostaci nekropole Bilad al Rum sa grobovima koji potiču iz razdoblja od vremena vladavine dinastije Ptolemejida do poznog rimskog perioda. U oazi se nudi smeštaj u nekoliko hotela, a posebno je interesantan hotel Adrere Amelal, sačinjen od 40 soba koje se nalaze u zasebnim objektima, tj. kućama, autentičnim primercima arhitekture u oazi Siva. Zidovi ovih objekata izgrađeni su od kamenih blokova napravljenih od mešavine lokalnih materijala – kamene soli i blata. Debljina zidova i njihov sastav štite unutrašnjost od velikih vrućina, pa je u sobama prijatna temperatura, dok je nameštaj u njima ručno izrađen uz pomoć tradicionalnih zanatskih veština stanovnika oaze. Kreveti i nameštaj predstavljaju prava umetnička dela napravljena od pamuka, kamena i drveta. Posebno je interesantna činjenica da u hotelu nema električne energije, a za osvetljavanje prostorija koriste se isključivo sveće. Prostorije hotela su međusobno povezane uređenim dvorišnim prostorom.