Ankara je prestonica Turske i posle Istanbula drugi najveći grad u zemlji. Takođe, Ankara je i administrativni centar istoimenog vilajeta smeštenog u centralnoj Anadoliji, tačnije na njenoj visoravni, u severozapadnom delu Turske, oko 200 km od obale Crnog mora i oko 450 km od Istanbula. Ceo vilajet ima blizu 5 miliona stanovnika, dok u samom gradu Ankari živi nešto više od 4 miliona ljudi. Prosečna nadmorska visina na kojoj se nalazi grad je 890 m. Klima u Ankari je kontinentalna i karakterišu je topla i sušna leta, dok suzime hladne i snežne, a kiše najviše ima u proleće i u jesen. Prosečna godišnja količina padavina je dosta niska, svega 415 mm. Najtopliji mesec je avgust sa prosečnom temperaturom od 20^oC, a najhladniji januar ima srednju temperaturnu vrednost od -3^oC. Na osnovu arheoloških otkrića utvrđeno je da je područje današnje Ankare bilo naseljeno još u kamenom dobu, a do kraja 2. milenijuma p.n.e. ovde se nalazio razvijen frigijski grad. Ankara je 333. godine p.n.e. osvojena od strane Aleksandra Velikog. U 3. veku p.n.e. ovde je bila prestonica rimske provincije Galatije. Rimski car Oktavijan Avgust pripojio je Ankaru Rimskom carstvu 25. godine p.n.e. Kasnije su Ankarom prodefilovali Vizantijci, Persijanci, Arapi, Seldžuci, Mongoli, da bi je 1403. godine sultan Orhan stavio u sastav Osmanskog carstva. Nakon završetka Prvog svetskog rata, tokom borbe za oslobođenje Turske, Ankara postaje glavni štab Kemala Ataturka, koji je 1923. godine osnovao Tursku republiku, a Ankaru proglasio glavnim gradom. Tokom svoje istorije grad je nosio različita imena, u toku Vizantijske prevlasti zvao se Ankira, Seldžuci su ga 1073. godine nazvali Angora, da bi današnji naziv dobio 1930. godine.

Savremena Ankara je centar kulture, privrede, obrazovanja i turizma, prepoznatljiv po svojoj arhitekturi. U starom, severnom delu grada očuvana su zdanja orijentalne islamske arhitekture, sa dominantom gradskom citadelom Kalesi, dok se na jugu nalaze moderne građevine, podignute uglavnom posle 1923. godine, prostrani bulevari, pešačke zone, prelepi parkovi, prodavnice, butici, mnoštvo kafića i restorana, luksuzni hoteli itd.  Većina državnih institucija, turski parlament, vlada, ministarstva i druge državne ustanove, nalaze se u velelepnim modernim zgradama. Takođe, u Ankari se nalaze tri državna univerziteta, Nacionalna biblioteka, Državno pozorište, Predsednički simfonijski orkestar, Gradska filharmonija, brojni muzeji, kulturno-istorijski spomenici,  botanička bašta, najveća meteorološka stanica na svetu, brojni sportski kompleksi itd.

Centar grada naziva se Kizilay i u njemu su smeštene brojne trgovačke radnje, najveći broj državnih i gradskih institucija, brojni restorani, a iz centra se može otići do svih ostalih delova grada metroom, gradskim autobusom ili taksijem. U najelitnijem delu grada Cankaya nalazi se gradski toranj Atakule, sagrađen 1989. godine, u čast Kemala Ataturka, po kome je i dobio ime. Njegova visina je 125 metara, na vrhu se nalazi kupola u kojoj postoje dva restorana i kafić, a cela kupola sa zadivljujućim pogledom na grad, rotira 360^o oko svoje ose. Na prizemlju je smeštena tržnica sa velikim brojem prodavnica i butika i sa nekoliko ugostiteljskih objekata. U neposrednom okruženju tornja smeštena je botanička bašta. Osim nje, najpoznatiji parkovi u Ankari su Altin park, najveći gradski park sa više veštačkih jezera, fontana, brojnim restoranima, parkovskim vozićem, karting stazom, ergelom konja, otvorenim prostorom za održavanje koncerata i brojnim drugim sadržajima, kao i park Harikalar Dijari, udaljen oko 2 km od centra grada, u kome se nalaze luna park i veliki dečiji park, uređen po uzoru na Diznilend. Ankara Kalesi je gradska citadela smeštena u starom gradskom jezgru, na jednoj litici visine 120 metara. Pretpostavlja se da temelji tvrđave potiču još iz 3. veka p.n.e., iz perioda galatijske vladavine. Dvostruke zidine utvrđenja, za čiju izgradnju su korišćeni i ostaci antičkih građevina sa ovog područja, verovatno su podignute u 9. veku, za vreme vladavine vizantijskog cara Mihaila II Amorijca. Između dva sloja zidina smeštene su brojne kuće, koje su proglašene istorijskim spomenicima i pod zaštitom su UNESCO-a. Unutar zidina utvrđenja nalazi se i Aladinova džamija, koju su podigli Seldžuci i koja je  reprezentativni primerak njihove umetnosti i drvodelnog zanata. Kasnije je džamija obnovljena od strane Osmanlija, a pre svega nekoliko godina izvršena je njena poslednja restauracija. Ispod citadele, sa njeno južne strane nalazi se muzej Anadolijskih civilizacija, smešten u dva zasebna objekta.

U Kuršunlu hanu se nalaze uprava, bibilioteka, konferencijska sala, muzejska laboratorija i radionica, dok su eksponati izloženi u zgradi u kojoj se nekada nalazio bazar. Muzejska zbirka obuhvata razne istorijske epohe, počevši od paleolita, neolita, ranog bronzanog doba, asirskog perioda, zatim hetitskog, frižanskog, helenističkog, rimskog i vizantijskog razdoblja, pa sve do perioda Seldžuka i Osmaskog carstva. Etnografksi muzej ima 10 izložbenih prostorija, a u njima su izložene zbirke turske nacionalne umetnosi, počevši od Seldžučkog perioda. Muzejska riznica obuhvata kostime, opremu za domaćinstvo, oružje, muzičke instrumente, tepihe, ćilime i izrezbarene predmete od drveta. Najvredniji eksponati su presto sultana Kej Hosrova III i sarkofag Ahi Šerafedina. U period od 1938. do 1953. godine, sve do izgradnje mauzoleja Ataturk, u etnografskom muzeju se čuvao i sakrofag sa telom Kemala Ataturka. U njegovu čast, kasnije je u dvorištu muzeja postavljena statua konjanika Ataturka, delo Italijana Pjetra Kanonika. Anitkabir, Mauzolej Ataturk, smešten je u modernom delu grada, na proplanku Anit Tapesa, sa kog se pruža zadivljujći pogled na veći deo grada. Projekat za izgradnju ovog velelepnog zdanja, podignutog u periodu od 1944. do 1953. godine, uradio je Emil Onat, turski arhitekta. Mauzolej, koji je sagrađen u stilu moderne turske ahritekture i ukrašen brojnim skulpturama, predstavlja čitav kompleks, koga čine Put časti okružen hetitskim lavovima, Sud časti, sam mauzolej i Muzej borbe za oslobođenje Turske. Ovaj svojevrstan simbol grada godišnje poseti više od milion ljudi.

Džamija Aslanhane je najstarija džamija u Ankari, podignuta 1289. godine, a sve do 1967. godine bila je i najveća džamija u gradu. Njen ktitor bio je Ahi Šerafedin, koji je u sklopu džamijskog kompleksa sagradio i medresu i još nekoliko sporednih objekata, a tu se nalazi i osmougaona grobnica Seldžuka iz prve polovine 14. veka. Džamija Kodžatepe građena je punih 20 godina, od 1967. do 1987. godine. Najveća je džamija u Ankari i Turskoj, jedna od većih u čitavom svetu, a ubraja se i u najlepša zdanja islamske arhitekture u gradu. Ima četiri minareta, njena unutrašnjost ukrašena je otomanskim ornamentima i impozantnim lusterom prečnika 3 metra.

U Ankari se nalaze i brojni arheološki ostaci koji potiču iz antičkog doba. Među njima, svakako je najvredniji Avgustov hram, smešten pored Hadži Bajramove džamije. Podignut je u 2. veku p.n.e. kao hram posvećen frigijskim bogovima. Kasnije ga obnavlja Oktavijan Avgust, a u 4. veku hram je transformisan u hrišćansku crkvu. Usled brojnih zemljotresa, potpuno je oštećen, a njegovi ostaci korišćeni su i za izgradnju obližnje džamije Hadži Bajrama. U Ankari postoje i ostaci rimskih kupatila, koja potiču iz 3. veka p.n.e., iz perioda vladavine cara Karakala. Kupatila su izgorela u velikom požaru u 10. veku i danas su od njih ostale samo ruine. U okolini Ankare postoji izuzetno veliki broj arheoloških lokaliteta koje bi svakako trebalo posetiti. Ovo su samo neke od znamenitosti turske prestonice i bilo bi nemoguće opisati ih sve. Ipak, navešćemo još jednu zanimljivost vezanu za glavni grad Turske. Ankara je poznata i po jednoj vrsti mačaka – angora mačke, koje žive jedino na ovom području, a karakteristične su po nebo plavoj boji očiju. Takođe, u Ankari se gaje angora zečevi i angora koze, životinje od čije duge dlake se proizvodi skupocena vrsta vune moher.

Ankara je važno saobraćajno čvorište drumskih i železničkih pravaca, tako da je dobro povezana sa svim delovima Turske.  Na 28 kilometara od centra grada smešten je međunarodni aerodrom Esenboga.